Είναι γνωστό, ότι κάθε χρόνο, σφοδρές πυρκαγιές καταστρέφουν χιλιάδες στρέμματα δασών. Τα τελευταία 30 χρόνια στην Ελλάδα έχουν προκληθεί βαθμιαία σοβαρά προβλήματα από πυρκαγιές οι οποίες εντείνονται κυρίως γύρω από μητροπολιτικές και τουριστικές περιοχές. Για την αντιμετώπιση των δασικών πυρκαγιών χρησιμοποιούνται διάφορες τεχνικές με σημαντικότερη τη χρήση χημικών ουσιών όπως: επιβραδυντικά βραχείας και μακράς δράσης, διαβρεκτικά, βελτιωτικά ροής, ξηρή σκόνη κλπ. Τα επιβραδυντικά μακράς δράσης είναι ουσίες οι οποίες ριπτόμενες στην δασική ύλη δρουν και μετά την εξάτμιση του νερού. Χρησιμοποιούνται για έμμεση επέμβαση στην πυρκαγιά και η δράση τους μπορεί να διαρκέσει αρκετές ημέρες ή εβδομάδες ανάλογα με τις επικρατούσες καιρικές συνθήκες και απομακρύνονται με τη βροχή ή μηχανικά από τον άνεμο. Εφαρμόζονται μπροστά από το μέτωπο της φωτιάς για την ελαχιστοποίηση της εξάπλωσης της πυρκαγιάς και της σφοδρότητας της καύσης.
Στις περισσότερες περιπτώσεις, τα δραστικά συστατικά των χημικών επιβραδυντών μακράς διάρκειας είναι άλατα του αμμωνίου, του φωσφορικού ή του θειικού οξέος (λιπάσματα). Οι παραπάνω ενώσεις αλλάζουν το μηχανισμό θερμικής διάσπασης των δασικών υλών, συμβάλλοντας στο σχηματισμό νερού (Η2Ο), διοξειδίου του άνθρακα (CO2), και καρβουνώδους υπολείμματος (char), με ταυτόχρονη κατανάλωση των εύφλεκτων αερίων συστατικών. Η μεγάλη αποτελεσματικότητα των φωσφορικών αλάτων του αμμωνίου (π.χ. DAP), οφείλεται στη συνέργεια της επιβραδυντικής δράσης του αζώτου και του φωσφόρου, ενώ των θειικών αλάτων του αμμωνίου (π.χ. AS) στη συνέργεια αζώτου και θείου.
Παρόλο που οι παραπάνω επιβραδυντές παρουσιάζουν ικανοποιητική επιβραδυντική απόδοση, έχουν αρκετά υψηλό κόστος. Επιπλέον, η χρήση τους έχει διαπιστωθεί ότι προκαλεί σημαντικά περιβαλλοντικά προβλήματα (π.χ. οξίνιση του εδάφους και έκπλυση βαρέων μετάλλων στο υδροφόρο ορίζοντα). Για το λόγο αυτό, διερευνήσαμε την εφαρμογή νέων επιβραδυντικών ουσιών δασοπυρόσβεσης, με χαμηλό κόστος τα οποία είναι φιλικά στο περιβάλλον. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η εφαρμογή ανθρακικών ορυκτών ελληνικής προέλευσης, όπως του υδρομαγνησίτη (Mg(CO3)4(OH)2∙4H2O) και του χουντίτη (Mg3Ca(CO3)4). Η εξόρυξη των συγκεκριμένων ορυκτών σε μεγάλες ποσότητες από ελληνικά ορυχεία σε συνδυασμό με το σχετικά χαμηλό κόστος ενισχύει την εμπορική χρήση τους ως επιβραδυντές.
Η αποτελεσματικότητα τόσο των κλασικών επιβραδυντών (π.χ. DAP και AS) όσο και των προαναφερθέντων ορυκτών έχει αξιολογηθεί σε εργαστηριακό επίπεδο. Στην παρούσα εργασία θα γίνει επίδειξη της δραστικότητάς τους σε κλίμακα πεδίου, με αναμενόμενα αποτελέσματα την καθυστέρηση ανάφλεξης της δασικής ύλης, την μείωση του ύψους της φλόγας και την ελάττωση του θερμικού περιεχομένου της φωτιάς.