Περιεχόμενα |
 |
Η Θεατρική Ομάδα του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, με συνεχή 12ετή παρουσία στο χώρο του Πανεπιστημιακού Θεάτρου, παρουσιάζει το έργο «Ο Ρόζενκραντζ Και Ο Γκίλντενστερν Είναι Νεκροί», του Άγγλου συγγραφέα Tom Stoppard.
Πρόκειται για ένα έργο που από την εποχή της συγγραφής του, το 1967, ενθουσιάζει κοινό και κριτικούς, και αποτελεί πλέον κλασσικό ρεπερτόριο ερασιτεχνικών και πειραματικών θεατρικών σχημάτων παγκοσμίως. Ο πολυβραβευμένος Άγγλος συγγραφέας, ορμώμενος από την απλή απορία του «τι να συμβαίνει σε δύο δευτερεύοντες χαρακτήρες ενός κλασσικού μύθου, όταν αυτοί βρίσκονται εκτός σκηνής;», παρουσιάζει τη δική του εκδοχή για τους Ρόζενκραντζ και Γκίλντενστερν, δύο δευτερεύοντες χαρακτήρες από τον Hamlet του William Shakespeare.
Το έργο παρουσιάζεται στο Στούντιο ΛΗΔΡΑ, Κέκροπος 12 στην Πλάκα, κάθε βράδυ στις 21:00 από 11 έως και 20 Ιουνίου 2004 (πλην Τετάρτης 16/6). Κρατήσεις απαραίτητες, στο τηλέφωνο του Θεάτρου: 210-3245969. Περισσότερες πληροφορίες και στο: 210-7721031.
Μια σκοτεινή νύχτα του χειμώνα ένα φάντασμα εμφανίζεται στο κάστρο της Ελσινόρης, στη Δανία. Το φάντασμα έχει τη μορφή του νεκρού Βασιλιά, που πέθανε πρόωρα στον ύπνο του, λίγους μήνες πριν. Ο νεότερος αδελφός του θανόντα, ο Κλαύδιος, έχει κληρονομήσει το θρόνο, αφού παντρεύτηκε τη Γερτρούδη, γυναίκα του θανόντα. Ο φυσικός κληρονόμος του θρόνου, ο Άμλετ, γιος του νεκρού Βασιλιά και της Γερτρούδης, όταν συνέβησαν όλα έλειπε για σπουδές στη Γερμανία.
Ο Οράτιος, φίλος του πρίγκηπα Άμλετ, οδηγεί τον Άμλετ στο κάστρο και του δείχνει το φάντασμα του νεκρού πατέρα του. Αυτός μιλάει στον Άμλετ και του φανερώνει πως τον δολοφόνησε ο νυν Βασιλιάς Κλαύδιος. Ζητάει από το γιο του να εκδικηθεί το θάνατό του και εξαφανίζεται.
Ο Άμλετ θέλει να πραγματοποιήσει το θέλημα του πατέρα του, αλλά επειδή είναι από τη φύση του σκεπτικιστής, καθυστερεί και πέφτει σε βαριά μελαγχολία. Ο Κλαύδιος και η Γερτρούδη είναι ανήσυχοι και θέλουν να ανακαλύψουν τι κάνει τον Άμλετ να συμπεριφέρεται κατά αυτόν τον τρόπο. Προσλαμβάνουν δύο παλιούς φίλους του, τον Ρόζενκραντζ και τον Γκίλντενστερν, για να τον παρακολουθούν. Όταν ο Πολώνιος, ο πομπώδης Καγγελάριος της χώρας, υποστηρίζει ότι πίσω από την τρέλλα του Άμλετ κρύβεται η αγάπη του για την Οφηλία, κόρη του Πολώνιου, ο Βασιλιάς Κλαύδιος δέχεται να τους κατασκοπεύσει, σε συνεννόηση με την κοπέλα. Η συμπεριφορά του Άμλετ κατά τη συνάντηση μοιάζει τρελή, απαρνιέται τον έρωτά του για την Οφηλία και την προτρέπει μάλιστα να πάει σε μοναστήρι.
Ένα μπουλούκι περιπλανώμενων θεατρίνων φτάνει στην Ελσινόρη και ο Άμλετ βρίσκει την ευκαιρία να ελέγξει την ενοχή του Κλαύδιου. Παραγγέλνει στους Θεατρίνους να παρουσιάσουν ένα έργο στο οποίο αναπαριστάται η αλληλουχία που ο οδήγησε στη δολοφονία του πατέρα του, σκεπτόμενος ότι αν ο Κλαύδιος είναι όντως ένοχος θα αντιδράσει. Όταν φτάνει η σκηνή του φόνου, ο Κλαύδιος φεύγει από το δωμάτιο πανικόβλητος. Ο Άμλετ και ο Οράτιος συμφωνούν ότι αυτό αποδεικνύει την ενοχή του. Ο Άμλετ πηγαίνει να σκοτώσει τον Κλαύδιο, αλλά τον βρίσκει να προσεύχεται και αποφασίζει να περιμένει. Ο Κλαύδιος, φοβούμενος για την ασφάλειά του, αποφασίζει να στείλει τον Άμλετ στην Αγγλία.
Ο Άμλετ αντιμετωπίζει τη μητέρα του, στο υπνοδωμάτιό της, όπου και κρύβεται ο Πολώνιος, πίσω από ένα χαλί. Ο Άμλετ ακούει έναν ήχο και, πιστεύοντας ότι είναι εκεί κρυμμένος ο Βασιλιάς, τραβάει το σπαθί του και τρυπάει το ύφασμα, σκοτώνοντας τον Πολώνιο. Για το έγκλημα αυτό, αποστέλλεται στην Αγγλία μαζί με τους Ρόζενκραντζ και Γκίλντενστερν. Όμως ο Κλαύδιος έχει δώσει στους τελευταίους μια σφραγισμένη επιστολή με ρητές εντολές προς τον Άγγλο Βασιλιά, όπου απαιτεί ο Άμλετ να θανατωθεί άμεσα.
Μετά το θάνατο του πατέρα της Πολώνιου, η Οφηλία τρελαίνεται από τη θλίψη και πνίγεται στο ποτάμι. Ο Λαέρτης, γιος του Πολώνιου, επιστρέφει στη Δανία μαινόμενος. Ο Κλάυδιος τον πείθει ότι υπεύθυνος για τους θανάτους του πατέρα και της αδελφής του είναι ο Άμλετ. Ο Οράτιος και ο Κλαύδιος λαμβάνουν επιστολές όπου αναφέρεται ότι ο Άμλετ επιστρέφει στη Δανία, μετά από μια πειρατική επίθεση που δέχτηκε το πλοίο του. Ο Κλαύδιος καταστρώνει ένα σχέδιο ώστε να εξασφαλίσει το θάνατο του Άμλετ, χρησιμοποιώντας την επιθυμία του Λαέρτη για εκδίκηση. Ο Λαέρτης και ο Άμλετ θα ξιφομαχήσουν, όμως ο Κλαύδιος θα έχει πρώτα δηλητηριάσει την αιχμή του ξίφους του Λαέρτη. Σαν εφεδρικό σχέδιο, αποφασίζει να δηλητηριάσει την κούπα από την οποία προορίζεται να πιει ο Άμλετ.
Ο Άμλετ επιστρέφει στο κάστρο όταν λαμβάνει χώρα η κηδεία της Οφηλίας. Τσακισμένος από τη θλίψη επιτίθεται στο Λαέρτη, δηλώνοντας ότι πάντα αγαπούσε την Οφηλία. Ο Κλαύδιος βάζει το σχέδιό του σε εφαρμογή, προτείνοντας να ξιφομαχήσουν, ώστε να λυθεί η παρεξήγηση.
Η ξιφομαχία αρχίζει. Ο Άμλετ πετυχαίνει το πρώτο χτύπημα, αλλά αρνείται να πιει από την κούπα που του προσφέρει ο Κλαύδιος. Αντί για αυτόν πίνει η Γερτρούδη. Ο Λαέρτης τραυματίζει τον Άμλετ, πάνω στη μάχη αλλάζουν ξίφη και ύστερα ο Άμλετ τραυματίζει τον Λαέρτη. Έχουν και οι δύο τραύμα από το δηλητηριασμένο ξίφος. Η Γερτρούδη πέφτει από το δηλητηριασμένο ποτό. Πεθαίνοντας αποκαλύπτει ότι η κούπα είχε δηλητήριο. Ο Λαέρτης λέει στον Άμλετ για το δηλητηριασμένο ξίφος, αποκαλύπτοντας την ενοχή του Κλαύδιου. Ο Άμλετ σκοτώνει τον Κλαύδιο. Αμέσως μετά πεθαίνουν ο Λαέρτης και ο Άμλετ από το δηλητήριο.
Στο σημείο αυτό, ένας Νορβηγός πρίγκηπας ονόματι Φόρτινμπρας, που έχει καθοδογήσει το στρατό του εναντίον της Πολωνίας, νωρίτερα στο έργο, εισέρχεται. Μαζί με αυτόν και πρεσβευτές από την Αγγλία, οι οποίοι αναφέρουν ότι ο Ρόζενκραντζ και ο Γκίλντενστερν είναι νεκροί. Είναι όλοι σαστισμένοι από το θέαμα με τους τόσους νεκρούς. Ο Οράτιος προσφέρεται να τους πει τι συνέβη...
Ο Tom Stoppard ή Tomas Straussler όπως ήταν το αρχικό ονομά του, γεννήθηκε στο Zlin της Τσεχοσλοβακίας, στις 3 Ιουλίου 1937. Ο πατέρας του, γιατρός στο επάγγελμα, μετακόμισε με τη σύζυγο και τους δύο γιούς του στη Σιγκαπούρη όταν ο Tom ήταν μόλις δύο ετών. Το 1941, ακριβώς πριν την ιαπωνική εισβολή, η οικογένεια κατέφυγε στην Ινδία εκτός από τον πατέρα, ο οποίος παρέμεινε και τελικά σκοτώθηκε το 1946. Η Martha Straussler, μητέρα του Tom, παντρεύτηκε τον Kenneth Stoppard, έναν αξιωματικό του Βρεττανικού Στρατού και μετακόμισε μαζί του και με τους δύο γιούς της στο Bristol της Αγγλίας. Εκεί ο Tomas Straussler μετονομάστηκε σε Tom Stoppard.
Ο Tom εγκατέλειψε το σχολείο στην ηλικία των δεκαεπτά και ξεκίνησε τη συγγραφική καριέρα του ως δημοσιογράφος. Έγραψε κριτικά άρθρα, σε δύο εβδομαδιαίες στήλες με τη χρήση ψευδωνύμου και το πρώτο πλήρες έργο του με τίτλο A Walk on the Water (παραγωγή του 1968 ως Enter a Free Man). Άλλο πρώιμο έργο του ήταν το The Gamblers, ένα μονόπρακτο που ανέβηκε το 1965 από το Τμήμα Δραματικής του Πανεπιστημίου του Bristol.
Από το Σεπτέμβριο του 1962 έως τον Απρίλιο του 1963, ο Stoppard εργάστηκε ως κριτικός θεάτρου με το ψευδώνυμο William Boot. Boot είναι ένα όνομα από τη νουβέλα Scoop. To όνομα αυτό όπως και το Moon απαντούν σε διάφορα έργα του Stoppard και αποτελούν παραλλαγές των ιουδαϊκών schlemiel και schlimazel. Ο πρώτος αποτελεί το χαρακτήρα που κάνει τα πράγματα να συμβαίνουν και ο δεύτερος είναι αυτός στον οποίο συμβαίνουν.
Κατά τη δεκαετία του 1960 ασχολήθηκε συγγραφικά, εκτός από το θέατρο, με το ραδιόφωνο και με την τηλεόραση. Τρεις σύντομες ιστορίες του περιελήφθησαν σε μία ανθολογία με έργα νέων συγγραφέων. Το θεατρικό έργο περί δύο δευτερευόντων χαρακτήρων του Άμλετ, το οποίο, ως τεράστια επιτυχία, καθιέρωσε τον εικοσιεννιάχρονο Stoppard ήταν φυσικά το Rosencrantz and Guildenstern Are Dead. Εντούτοις, ο Stoppard απείχε πολύ από το να θεωρηθεί ως δημιουργός της μίας επιτυχίας. Συνέχισε τη συγγραφικό έργο του στο ραδιόφωνο, την τηλεόραση και τον κινηματογράφο. Το τιμημένο με Oscar Shakespeare in Love του 1999 ολοκλήρωσε τον κύκλο της κινηματογραφικής διασκευής του Rosencrantz and Guildenstern Are Dead.
| 1960 | A walk on the Water |
| 1970 | The Gamblers |
| 1967 | Rosencrantz and Guildenstern Are Dead |
| 1968 | Enter a Free Man |
| 1968 | The Real Inspector Hound |
| 1970 | After Magritte |
| 1972 | Jumpers |
| 1974 | Travesties |
| 1976 | The (15 Minute) Dogg’s Troup Hamlet |
| 1976 | Dirty Linen and New-Found-Land |
| 1976 | Dogg’s Our Pet |
| 1977 | Every Good Boy Deserves Favour |
| 1978 | Night and Day |
| 1979 | Dogg’s Hamlet, Cahoot’s Macbeth |
| 1979 | Undiscovered Country |
| 1981 | On the Razzle |
| 1982 | The Real Thing |
| 1984 | Rough Crossing |
| 1988 | Hapgood |
| 1989 | Artist Descending a Staircase |
| 1993 | Arcadia |
| 1995 | Indian Ink |
| 1997 | The Invention of Love |
| 1975 | The Romantic Englishwoman |
| 1975 | Despair |
| 1980 | The Human Factor |
| 1985 | Brazil |
| 1987 | Empire of the Sun |
| 1990 | Rosencrantz and Guildenstern Are Dead |
| 1991 | The Russia House |
| 1991 | Billy Bathgate |
| 1998 | Shakespeare in Love |
| 1999 | Enigma |