Υψόμετρο:

800μ

Πηγή: http://www.mapgreece.gr/maps/index.php?maptype=&map=srch&xorio_id=7648

Πληθυσμός:

65 κάτοικοι

Πηγή : Ε.Σ.Υ.Ε.- Μόνιμοι Κάτοικοι - Απογραφή 2001

Απόσταση από μεγάλο αστικό κέντρο:

66 χλμ. από Ιωάννινα

Πηγή : http://ee.admin.uoi.gr/km.htm

Ιστορικά στοιχεία:

Ιστορικά και άλλα στοιχεία στις ιστοσελίδες : http://palaiopogoni.gr/?page_id=8

http://www.epcon.gr/s/Article.asp# , http://6dim-ioann.ioa.sch.gr/nomos_perioxes.htm#pogoni  

Ιστορικά μνημεία - μουσεία:

Aρχαιολογικοί χώροι προϊστορικής εποχής στις θέσεις Παλιουριά και Παναγιά Πλάση

Πηγή : http://www.zan.gr/dapogoni/dapogoni1/istoria.html

Αρχαία ακρόπολη - τύμβοι στην κοιλάδα Μερόπης (ΥΑ ΥΠΠΕ/ΑΡΧ/Α1Φ1/80635/2635/18-1-1983 - ΦΕΚ 305/Β/31-5-1983)

Πηγή: http://listedmonuments.culture.gr/fek.php?ID_FEKYA=9869&v17=

Αξιόλογες εκκλησίες - Ι. Μονές:

Πολιτιστικές εκδηλώσεις - Πανηγύρια:

• 15 - 16 Αυγούστου - Κοίμηση της Θεοτόκου. Το μεσημέρι, μετά το φαγητό, το οποίο γίνεται στον προαύλιο χώρο της εκκλησίας, ακολουθούν τα «ντολιά». Το βράδυ ακολουθεί παραδοσιακό πανηγύρι με τοπικές ενδυμασίες και Πωγωνήσιους χορούς. Το γλέντι διαρκεί μέχρι τις πρωινές ώρες

• Το Πάσχα επίσης γίνεται πανηγύρι στο Τουριστικό Περίπτερο του χωριού στο Αη Γιώργη με παραδοσιακά όργανα και Πωγωνήσιους χορούς και τραγούδια.

        Πηγή : http://palaiopogoni.gr/pogoni//?page_id=5  

Ήθη - Έθιμα - Παραδόσεις:

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το πολυφωνικό Πωγωνήσιο τραγούδι (και ο διάσημος Πωγωνήσιος χορός) που αποτελεί μοναδικό φαινόμενο στην Ελληνική μουσική παράδοση.

Πηγή  : http://6dim-ioann.ioa.sch.gr/nomos_music.htm

Συρτός στα δύο (Πωγωνίσιος)

Ο χορός αυτός χορευόταν σε ανοιχτό κύκλο, διπλοκάγκελο, τριπλοκάγκελο ή τετραπλοκάγκελο, ανάλογα με την περιοχή, από χορευτές που έκαναν την ίδια κίνηση. Ήταν ο πιο διαδεδομένος χορός αφού οι περισσότεροι χοροί της Ηπείρου κατέληγαν σ’ αυτόν. Ονομάζεται και Πωγωνίσιος.  Με το χορευτικό του μοτίβο χορεύονται κι άλλοι χοροί, όπως η «Γενοβέφα», τα «Κλάματα», ο «Χειμαριώτικος», το «Γιάννη μου το μαντήλι σου» που συναντήσαμε και παραπάνω κλπ. Η θέση των χορευτών στο διπλοκάγκελο ή τριπλοκάγκελο (δύο εσωτερικοί κύκλοι γυναικών και ένας εξωτερικός ανδρών) δεν εξαρτιόταν από την ηλικία ούτε την κοινωνική τους τάξη και είναι ένας τρόπος χορού που συναντιέται και στην ευρύτερη Βαλκανική περιοχή.

Γάιτα διπλή και μονή

Οι δύο αυτοί χοροί χορεύονταν σε ανοιχτό κύκλο από άνδρες και γυναίκες στο Πωγώνι, την Κόνιτσα, τα Ζαγοροχώρια και ορισμένα χωριά της περιοχής των Ιωαννίνων. Η ονομασία μπορεί να προήλθε από παραφθορά της λέξης «γκάιντα», ενώ το χορευτικό μοτίβο της διπλής γάιτας αποτελούταν από 8 ή  9 κινήσεις και χορεύονταν μόνο από γυναίκες στην περιοχή Δολό του Πωγωνίου. Το χορευτικό μοτίβο της μονής Γάιτας, η οποία συνοδεύονταν μόνο με οργανική μουσική σχηματιζόταν από 16 κινήσεις.

Πηγή : http://paroutsas.jmc.gr/dances/epiros/frames.htm

Tα «ντολιά». Κατά το έθιμο η εντολή ντολή –ντολιά δίνεται από τον «ντολή πασά» που ορίζεται κάποιος από τους μεγαλύτερους, και παίρνοντας το ποτήρι του με το κρασί θα το τσουγκρίσει με έναν παρευρισκόμενο (κάποιο ξένο καλεσμένο, τον παπά κ.α.). Θα πιεί τρία ποτήρια ή τρείς φορές και θα τα αφιερώσει κάθε φορά και σε διάφορους ζητώντας από τους οργανοπαίκτες να παίξουν ένα τραγούδι. Ύστερα οι υπόλοιποι με την σειρά που ορίζει ο «ντολή πασάς» αφιερώνουν τις ευχές τους όπου θέλει ο καθένας ζητώντας και από ένα τραγούδι. Ένας και από τους σκοπούς αυτού του εθίμου ήταν να διαλύονται και οι μικροπαρεξηγήσεις που είχαν δημιουργηθεί και να υπάρχει ομόνοια μεταξύ των χωριανών.

Πηγή : http://palaiopogoni.gr/pogoni//?page_id=5  

Έθιμα του Πωγωνίου

Δωδεκαήμερο: Οι μέρες του 12ήμερου των Χριστουγέννων ήταν μέρες ξεκούρασης. Το τζάκι έκαιγε συνεχώς και η στάχτη δεν έπρεπε να πεταχτεί έξω. Κατά τη διάρκεια του 12ημέρου δεν έβραζαν όσπρια για να μη βγάλουν εξανθήματα τα παιδιά.

Χριστούγεννα: Την παραμονή έφτιαχναν τηγανίτες γιατί θύμιζαν τα σπάργανα του Χριστού, τις έτρωγαν το βράδυ της παραμονής ή και ανήμερα Χριστούγεννα. Την ημέρα των Χριστουγέννων έσφαζαν τον καλύτερο κόκορα και τον έκαναν σούπα.

Πρωτοχρονιά: Την παραμονή τα παιδιά έκοβαν τούφες πουρνάρι, όσα και τα μέλη της οικογένειας. Την ημέρα της Πρωτοχρονιάς με την πρώτη καμπάνα όλη η οικογένεια ήταν στο πόδι. Άναβαν τη φωτιά και ένας - ένας πέταγαν μια τούφα πουρνάρι σ' αυτή. Αυτό άναβε και σπινθηροβολούσε με κρότο. Το μεσημέρι στο τραπέζι είχαν κρεατόπιτα και μετά το φαγητό ο μεγαλύτερος έκοβε τη βασιλόπιτα σε τόσα κομμάτια όσα και τα μέλη της οικογένειας. Στη συνέχεια με το χέρι έφερνε μια στροφή στο τεψί και όποιο κομμάτι τύχαινε μπροστά στον καθένα ήταν δικό του. Ο τυχερός της χρονιάς ήταν αυτός που θα έβρισκε στο κομμάτι του το νόμισμα.

Θεοφάνια: Την παραμονή ο παπάς μαζί με τον καντηλανάφτη γύριζε όλο το χωριό για ν' αγιάσει τα σπίτια και οι νοικοκυραίοι του έδιναν λίγο καλαμπόκι. Ο μικρός μισθός των παπάδων έκανε αυτό το καλαμπόκι ευπρόσδεκτο. Ανήμερα τα Φώτα, αγόρια και κορίτσια του χωριού πήγαιναν αμίλητα στη βρύση και έπαιρναν το αμίλητο νερό. Μετά τραγουδώντας γύριζαν στο σπίτι και όταν χτυπούσε η καμπάνα πήγαινα το νερό στην εκκλησία.
Η τελετή του αγιασμού των υδάτων γινόταν μέσα στην εκκλησία και «ανάδοχος του Χριστού» γινόταν με πλειστηριασμό, αυτός που θα έδινε το περισσότερο καλαμπόκι ή σιτάρι στην εκκλησία. Αυτός λοιπόν έπαιρνε το σταυρό και καθόταν σ' ένα στασίδι δίπλα στον παπά. Κάθε πιστός, αφού τον ράντιζε ο παπάς με αγιασμό, περνούσε και φιλούσε το σταυρό λέγοντας στον ανάδοχο «βοήθειά σου». Στη συνέχεια έπαιρνε αγιασμό με τον οποίο θα ράντιζε όλο το σπίτι του.

Τριών Ιεραρχών: Μέρα των γραμμάτων. Οι δημογέροντες πήγαιναν στο σχολείο, εκεί θα γίνονταν οι εξετάσεις των μαθητών. Τους έβαζαν να λύσουν ένα δυο προβλήματα και μετά τους εξέταζαν στα υπόλοιπα μαθήματα. Αν απαντούσαν, ενέκριναν την προαγωγή τους αν όχι θα συνέχιζαν στην ίδια τάξη. Αν μάλιστα το ποσοστό των μαθητών που δεν απαντούσε ήταν μεγάλο, τότε θεωρείτο υπεύθυνος ο δάσκαλος και απολυόταν. Αυτά γίνονταν προ του 1913.

Φεβρουαρίου, Αγίου Τρύφωνα: Τη μέρα αυτή δεν έκοβαν τίποτε με μαχαίρι, για να μη κόψει το σκουλήκι τις ρίζες του καλαμποκιού και των κηπευτικών που θα φύτευαν την άνοιξη.

Φεβρουαρίου, της Υπαπαντής: Πίστευαν πως αν αυτή τη μέρα έβρεχε, θα έβρεχε συνέχεια σαράντα μέρες, διαφορετικά θα είχαν ξηρασία.

Κυριακή της Αποκριάς: Αυτή την ημέρα οι νιόπαντρες πήγαιναν στη μάνα τους να πάρουν την ευχή.

Κυριακή της Τυροφάγου: Τη μέρα αυτοί μεταμφιέζονταν όλοι, γυναίκες και άντρες χόρευαν και τραγουδούσαν. Το απόγευμα πήγαινα όλοι στον εσπερινό και μετά τα παιδιά του σχολείου περνούσαν μπροστά από τους γέροντες που κάθονταν στα στασίδια και τους φιλούσαν το χέρι. Το βράδυ πήγαινα σε σπίτια συγγενών για να ευχηθούν «καλή Σαρακοστή». Στους επισκέπτες προσέφεραν παστό χέλι ή βακαλάο τηγανιτό, τυρόπιτα και κρασί. Οι επισκέπτες δεν έτρωγαν για να χορτάσουν, αλλά τσίμπαγαν.

Καθαρή Δευτέρα: Την ημέρα αυτή είχε νηστεία. Ότι φαγητό περίσσευε από την Κυριακή, θα το έδιναν στους γύφτους, που γύριζαν τα χωριά και μάζευαν. Επίσης δεν επιτρεπόταν η εργασία, μόνο έπλεναν τις κατσαρόλες με αλισίβα.

1η Μαρτίου: Κάθε παιδί έδενε στο χέρι του ένα σχοινάκι από κόκκινη και άσπρη κλωστή σα βραχιόλι. Όταν κατά το τέλος Μαρτίου θα έβλεπαν το πρώτο χελιδόνι, το έβγαζαν και το κρεμούσαν σε μια ανθισμένη κρανιά, να το πάρουν τα χελιδόνια.

25η Μαρτίου: Ξημερώματα αυτής της ημέρας τα παιδιά με κουδούνια που είχαν βγάλει από τα γίδια περιφέρονταν γύρω από το χώρο του σπιτιού χτυπώντας τα και τραγουδώντας: «Φευγάτε φίδια και γκουστουρίτσες (σαύρες), ήρθεν ο Βαγγελισμός, να σας κόψει το κεφάλι, να το ρίξει στο ποτάμι, να το φαν οι καλογέροι, χειμώνα, καλοκαίρι»
Ίσως το ποίημα αυτό είχε αλληγορική σημασία και φίδια και γκουστουρίτσες να εννοούσε τους Τούρκους που θα έπρεπε να φύγουν από τον τόπο μας. Και μάλιστα συνέχισε να λέγεται και μετά την απελευθέρωση. Απρίλιος: Την 1η Απριλίου υπήρχε το έθιμο να λένε ψέματα.
Του Λαζάρου: Το βράδυ της παραμονής τα παιδιά είχαν έτοιμα δυο τρία καλάθια, στολισμένα με λουλούδια και ξεκινώντας από την άκρη του χωριού και περνώντας απ' όλα τα σπίτια έλεγαν τον Λάζαρο. Δεν χωρίζονταν, αλλά αποτελούσαν μια και μόνη ομάδα. Των Βαΐων: Την Κυριακή των Βαΐων όλοι έπρεπε να πάνε στην εκκλησία να πάρουν δάφνη. Τη δάφνη επειδή δεν υπήρχε τέτοιο δένδρο στο χωριό, έπρεπε να πάει να την αγοράσει ο τελευταίος γαμπρός του χωριού. Θα τη δώριζε στην εκκλησία αλλά θα έδινε από ένα κλωνάρι σε κάθε σπίτι του χωριού. Για αμοιβή θα έπαιρνε όσα αυγά του έδιναν.

Μεγάλη Πέμπτη: Βάψιμο αυγών κόκκινα (μελανιά οι πενθούντες). Επίσης έφτιαχναν καρβέλες (πρόσφορα ) για το Πάσχα.

Μεγάλη Παρασκευή: Οι νέοι και οι νέες στόλιζαν τον επιτάφιο με αγριολούλουδα (κυρίως λουλούδια κουτσουπιάς). Το βράδυ μετά τη συνηθισμένη ακολουθία γινόταν η περιφορά του επιταφίου στο παρακείμενο νεκροταφείο. Μέγα Σάββατο: Στο δάπεδο της εκκλησίας ο παπάς με το «Ανάστα ο Θεός.» σκόρπιζε φύλλα δάφνης.

Το Μ. Σάββατο έσφαζαν και το αρνί.

Κυριακή του Πάσχα: Παλιότερα η Ανάσταση γινόταν κανονικά στις 12 η ώρα. Τα τελευταία χρόνια είχε επικρατήσει η συνήθεια να γίνεται στις 3.30΄ το πρωί. Καθένας που πήγαινε στην εκκλησιά μπορούσε να χτυπήσει για λίγο την καμπάνα κι' αυτό για να μη τσιμπάει η μύγα τα βόδια, όταν έσπερναν το χωράφι. Η ανάσταση γινόταν έξω από την εκκλησία. Ένας από κάθε σπίτι πήγαινε στην εκκλησία κόκκινα αυγά για να τα ευλογήσει ο παπάς. Από αυτά δύο έδινε στον παπά και τα υπόλοιπα τα γύριζε σπίτι και όταν έμπαινε στο σπίτι με το φως της λαμπάδας κάπνιζαν το πάνω μέρος της πόρτας του κατωγιού κάνοντας ένα σταυρό και κολλούσαν τσόφλια κόκκινου αυγού.

Μέρες της Διακαινησίμου: Τις μέρες αυτές πήγαιναν όλοι και λειτουργούσαν τα ξωκλήσια με τη σειρά. Α. Στέφανος, Α. Παρασκευή, Παναγιά.

Της Αναλήψεως: Ανήμερα όσοι χωριανοί μπορούσαν πήγαιναν στο Αγιονέρι της Χρυσόδουλης για να πιουν και να πάρουν το θαυματουργό νερό. Της Πεντηκοστής: Έκοβαν καρυδόφυλλα, πήγαιναν στην εκκλησία και την ώρα της λειτουργίας γονάτιζαν πάνω σ' αυτά. Μετά τα έβαζαν στα μπαούλα για να μην κόψει ο σκόρος τα ρούχα.

Της Αγίας Τριάδος: Τη μέρα αυτή πριν το 1915 οι χωριανοί πήγαιναν στο μοναστήρι της Πέπελης που γιόρταζε. Εκεί διάθεταν δική τους αίθουσα (αγορασμένη) στην οποία μπορούσαν Να εξυπηρετηθούν, να φάνε και να μείνουν.

24 Ιουνίου- Του Αγιαννιού: Από μέρες πριν τα παιδιά μάζευαν ξερόχορτα και τα έκαναν θημωνιές και την παραμονή άναβαν φωτιές και πηδούσαν πάνω από αυτές. Όποιος πηδούσε ανάμεσα από την μεγαλύτερη ήταν ο ικανότερος.

30 Νοεμβρίου του Αγ. Ανδρέα: Έβραζαν απ' όλα τα σπόρια μαζί

Πηγή : http://www.stavroskiadi.gr/

Λώλης Kώστας, Η μουσικοχορευτική παράδοση του Πωγωνίου Ιωαννίνων

Πηγή : http://www.vlahoi.net/content/view/216/2/

Υφαντής, Ν., Έθιμα γύρω από τον γάμο στο Πωγώνι  

Πηγή : http://www.epcon.gr/s/article.asp?CatID=14&author=#

Περισσότερες πληροφορίες για το πολυφωνικό τραγούδι :

http://www.polyphonic.gr/Hpeirotiko.htm

http://www.dolo.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=32&Itemid=52

Γαστρονομία - Τοπικές Γεύσεις:

Παπαγάνους, ριθανάδεμα, γροθόπιτα, χορτόπιτα, γαλατοκασιόπιτα, κασιόπιτα, κολοκυθόπιτα, κρεατόπιτα, λαχανόπιτα, κοφτόπιτα, κρεμμιδόπιτα, μιστάρα,  μπλατζάρια, ριζόπιτα, σκωτόπιτα, τυρόπιτα

Πληροφορίες για παραδοσιακές συνταγές της περιοχής Πωγωνίου:

http://www.epcon.gr/s/Fagita.asp?origin=%D0%D9%C3%D9%CD%C9&name=

Τοπικά Προϊόντα:

Tσίπουρο, τυροκομικά, πίτες, τσάι, μέλι

Πηγή : http://www.zan.gr/dapogoni/dapogoni1/axiotheata1.html

Παραδοσιακά επαγγέλματα:

Κύρια γεωργοκτηνοτρόφοι αρχικά οι κάτοικοι-μετακινούμενοι όχι τόσο σε μεγάλες αποστάσεις αλλά από χαμηλότερα σε ψηλότερα υψόμετρα στην ίδια γεωγραφική περιοχή –εξάσκησαν στη συνέχεια διάφορα επαγγέλματα. Πιεζόμενοι κύρια από την σταδιακή τσιφλικοποίηση της περιοχής, τους βρίσκουμε ταξιδεμένους σε διάφορες πόλεις των Βαλκανίων (κυρίως Πόλη και Βλαχία) ως πλανόδιους τεχνίτες (βαρελάδες, ασβεστάδες, χασάπηδες, τσαρουχάδες κλπ) και στη συνέχεια σαν εμπόρους. Παρουσιάζεται μάλιστα μια επαγγελματική εξειδίκευση κατά χωριό.

Πηγή : http://6dim-ioann.ioa.sch.gr/nomos_perioxes.htm#pogoni

Παραδοσιακός οικισμός:

Όχι

Πηγή : http://estia.minenv.gr/EXEC

Παραδοσιακή αρχιτεκτονική:

Χαρακτηριστικό των οικισμών είναι το γκρίζο χρώμα από την χρήση της πέτρας που χρησιμοποιήθηκε πολύ στα σπίτια, στις στέγες στα δάπεδα, στο στρώσιμο των αυλών και στους δρόμους. Έτσι τα σπίτια των χωριών δένονται με αρμονία με το περιβάλλον. Επειδή η περιοχή είναι αγροτική τα σπίτια διατηρούν το σχήμα της αγροτικής αρχιτεκτονικής. Δηλαδή είναι διώροφα πέτρινα με τετράριχτες στέγες και ομοιόμορφες αυλόπορτες και με ψηλούς τοίχους στις αυλές για προστασία.

Παλαιότερα στις πλακόστρωτες αυλές τους άρμεγαν τα γιδοπρόβατα πριν τα μαντρώσουν στο κατώγι (ισόγειο). Το κατώγι χρησιμοποιούνταν επίσης και σαν αποθηκευτικός χώρος για τα βαρέλια με το κρασί, το τυρί και τα ξύλινα αμπάρια με το σιτάρι. Στον όροφο πάνω από το κατώγι υπήρχε το μαντζάτο (καθιστικό), τον οντά (σαλόνι), το μαγειριό (κουζίνα) και τα υπνοδωμάτια. Οι χαλέδες (τουαλέτες) βρίσκονταν έξω από το σπίτι στον κήπο κάτι που φαίνεται και σήμερα στα παλιά σπίτια. Οι οικοδομές είναι προσαρμοσμένες στο κλίμα και στις απλές λειτουργίες της πατριαρχικής οικογενειακής ζωής των γεωργών και των κτηνοτρόφων κατοίκων τους. Κάθε σπίτι είχε το αλώνι και την αχυροκαλύβα του σε κάποιο χωράφι που υπήρχε δυνατό ρεύμα αέρα. Εκεί υπήρχαν στημένες οι θημωνιές με χόρτο ή άχυρο γύρω από ένα ψηλό πάσαλο. Τα σπίτια είναι χτισμένα σε μαχαλάδες(γειτονιές) το ένα κοντά στο άλλο για προστασία και ασφάλεια από τους ληστές, άλλα γύρω από την εκκλησία άλλα γύρω από το σχολείο, την πλατεία και το καφενείο.

Οι εκκλησίες παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Η κύρια είσοδος είναι μικρή και τοξωτή προστατεύεται από κιονόκτιστο νάρθηκα και βρίσκεται στο νότιο τμήμα του ναού. Εσωτερικά διαιρείται σε δύο μέρη με τον γυναικονήτη να καταλαμβάνει το δυτικό τμήμα του ναού. Το τέμπλο είναι ξυλόγλυπτο άφθαστης τέχνης με πολύ αξιόλογες παλιές εικόνες. Τα καμπαναριά έχουν ιδιόμορφο σχήμα. Παρεκκλήσια υπάρχουν αρκετά και λειτουργούνται στις γιορτές τους με γλέντια και πανηγύρια.

Πηγή : http://palaiopogoni.gr/?page_id=7

• Δύο νερόμυλοι - νεροτριβή - γεφύρι - μονοπάτια (θέση Γκρέτση - Παλαιόπυργος) Έχουν χαρακτηριστεί ιστορικά διατηρητέα μνημεία. (o ένας νερόμυλος και το πέτρινο γεφύρι έχουν επισκευαστεί μέσα από το πρόγραμμα LEADER II). (ΥΑ ΥΠΠΟ/ΔΙΛΑΠ/Γ/3819/51412/10-10-1997 - ΦΕΚ 996/Β/11-11-1997)

        Πηγές : http://www.zan.gr/dapogoni/dapogoni1/paleopyrgos.html και http://listedmonuments.culture.gr/fek.php?ID_FEKYA=1213&v17=

• Γεφύρι στην τοποθεσία Γκρέτσι. Μονότοξο με δύο βοηθητικά τόξα, χρονολογία οικοδόμησης 1830.(ΥΑ ΥΠΠΟ/ΔΙΛΑΠ/Γ/236/26054/4-4-1996 - ΦΕΚ 441/Β/11-6-1996) Πηγές : http://www.petrinagefiria.uoi.gr/gefiri.php?id=40 και http://listedmonuments.culture.gr/fek.php?ID_FEKYA=9885&v17=

Η Αρχιτεκτονική της Ηπείρου

Φωτογραφίες παραδοσιακών κτισμάτων

Ηπειρώτικα Γεφύρια

Ηπειρώτες Μάστοροι

Λαϊκή Ζωγραφική

Οι περιβαλλοντικές παράμετροι στην παραδοσιακή αρχιτεκτονική

Γλωσσάρι παραδοσιακής αρχιτεκτονικής

Διατηρητέα κτίρια:

Όχι

Πηγή : http://estia.minenv.gr/EXEC

Ντοπιολαλιά - Γλωσσικά ιδιώματα:

Βουνά:

Δούσκο ή Μερόπη (2.198 μ.) τμήμα της Νεμέρτσκα ο μεγαλύτερος όγκος της οποίας βρίσκεται στην Αλβανία.

Πηγή : http://www.oreivatein.com/oreivatein/intro/gr.htm , http://users.in.gr/grmountains/HtmPhoto/Dousko.htm

Επιφανειακά - Υπόγεια Νερά:

Εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι γεωλογικοί σχηματισμοί (γνωστοί στους ντόπιους ως κολυμβήθρες), που οφείλονται στη διάβρωση των πετρωμάτων από τα νερά του ποταμού Γορμού. Πηγή : http://www.e-city.gr/ioannina/home/view/3313.php

Αλπικές Λίμνες - Βάραθρα - Κολυμπήθρες

Χάρτης - Υδατικά Διαμερίσματα Ηπείρου, Υδατικοί πόροι, Ζήτηση νερού

Πηγή: Υπουργείο Ανάπτυξης - Δ/νση Υδατικού Δυναμικού (www.axiosbios.gr)

Υπέδαφος:

Χλωρίδα - Πανίδα:

Xλωρίδα

Στο Πωγώνι υπάρχουν ως επί το πλείστον δάση με βελανιδιές και μάλιστα σε αρκετές ποικιλίες. Επίσης υπάρχουν και άλλα δέντρα όπως κρανιές, γράβοι, πλατάνια, γκορτσιές, κουτσουπιές, λεύκες, ιτιές, βουζιές, κουμαριές, καστανιές, κέδρα, αγριοκερασιές, μουριές, κληματαριές κ.ά. Υπάρχουν ακόμα οπωροφόρα δέντρα τα οποία σπάνια βρίσκονται σε άλλες περιοχές όπως είναι οι μπουμπουνιές (μοιάζουν με αχλαδιές), οι σουρβιές. Στην Νεμέρτσικα υπάρχει πλήθος αρωματικών φυτών όπως είναι το τσάι του βουνού, η ρίγανη, η λεβάντα, ο δυόσμος, η μέντα, το χαμομήλι, ο αμάραντος και μεγάλη ποικιλία αγριοπανσέδων.

Πανίδα

Στα δάση της περιοχής ζουν αρκετά είδη ζώων όπως λύκοι, αγριογούρουνα, λαγοί, σκίουροι, κουνάβια, αλεπούδες, ζαρκάδια και πιο σπάνια καμιά αρκούδα. Παλαιότερα υπήρχαν όλα αυτά σε αφθονία και οι κάτοικοι της περιοχής ζούσαν και από το κυνήγι. Τώρα έχουν λιγοστέψει αρκετά.

Αρκετά είδη πτηνών θα βρούμε στην περιοχή όπως είναι τα κοτσύφια, οι κίσσες, οι αετοί, τα γεράκια, οι καρακάξες, οι μπεκάτσες,τα αηδόνια, τα σπουργίτια, τα κοράκια, οι κουρούνες, τα πετροχελίδονα, οι φάσες, ο κούκος, ο γκιώνης κ.ά.

Πηγή : http://palaiopogoni.gr/?page_id=4

Μονοπάτια:

Προστατευόμενες περιοχές - Μνημεία της φύσης:

Στο Επιχειρησιακό Πρόγραμμα «Περιβάλλον» του ΥΠΕΧΩΔΕ εντάχθηκε η Ειδική Περιβαλλοντική Μελέτη (Ε.Π.Μ) για τον Γράμμο και τον Δούσκο και αναμένεται να ολοκληρωθεί μέσα στο καλοκαίρι του 2008. Στη μελέτη περιλαμβάνονται οι περιοχές του δικτύου Natura 2000 με τις ονομασίες: «Κορυφές όρους Γράμμος», «Όρος Δούσκον, Ωραιόκαστρο, Δάσος Μερόπης, κοιλάδα Γορμού, λίμνη Δελβινακίου», καθώς και η ενδιάμεση περιοχή, δηλαδή από τον κάμπο της Κόνιτσας έως το Μολυβδοσκέπαστο  και οι γειτονικές του Γράμμου εκτάσεις στον νομό Καστοριάς.

Στα όρια της περιοχής μελέτης, για το Ν. Ιωαννίνων,  περιλαμβάνονται τμήματα των δήμων Μαστοροχωρίων, Κόνιτσας, Άνω Πωγωνίου, Δελβινακίου και των Κοινοτήτων Αετομηλίτσας και Πωγωνιανής.

Στο σχέδιο προεδρικού διατάγματος που θα συνοδεύσει την ειδική περιβαλλοντική μελέτη θα περιλαμβάνονται και ειδικές ρυθμίσεις για την ενίσχυση επενδύσεων ήπιων μορφών τουρισμού, αγροτουρισμού κ.λ.π., καθώς και σχέδια για τη θέσπιση αυστηρών κανονισμών για τη διατήρηση του παραδοσιακού χαρακτήρα χωριών και οικισμών π.χ. αποκατάσταση διατηρητέων κτηρίων και κτηρίων σε παραδοσιακούς οικισμούς. Έτσι για πρώτη φορά στην Ελλάδα, η προστασία του περιβάλλοντος πρόκειται να συνδυαστεί με την προστασία της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς

Το Εθνικό Πάρκο Β. Πίνδου, το Εθνικό Πάρκο που θα περιλαμβάνει τα Τζουμέρκα, το όρος Περιστέρι και τη χαράδρα του Αραχθου μαζί με το Εθνικό Πάρκο στο Γράμμο, αφού ολοκληρωθεί η αποναρκοθέτησή του, θα συγκροτούν την πιο εκτεταμένη περιοχή περιβαλλοντικής προστασίας στην Ελλάδα.

Πηγές: http://www.neoiagones.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=1158

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_1_19/11/2006_205677

http://www.epirotikosagon.gr/service.asp?ArticleId=1631

Αλληλεπίδραση περιβάλλοντος και τοπικού πολιτισμού:

Αλληλεπίδραση Ανθρώπου - Περιβάλλοντος - Τοπικού Πολιτισμού Νομού Ιωαννίνων

Αλληλεπίδραση Ανθρώπου - Περιβάλλοντος - Τοπικού Πολιτισμού

Προγράμματα που έχουν εφαρμοστεί στην περιοχή σχετικά με περιβάλλον και ανάπτυξη

Προβλήματα - Ανάγκες:

Προβλήματα - Ανάγκες της ευρύτερης περιοχής του Ν. Ιωαννίνων

Ορεινός τουρισμός. Προβλήματα - ανάγκες.

Ιστοσελίδες τοπικού ενδιαφέροντος:

• Ιστοσελίδα του Δήμου Άνω Πωγωνίου : http://www.zan.gr/dapogoni/index.html

• Ιστοσελίδα με πληροφορίες που αφορούν στην περιοχή του Πωγωνίου: Αξιοθέατα, μνημεία, οικοτουρισμός, δραστηριότητες κ.α. http://www.pogoni.info/

• Στην περιοχή έχει εφαρμοστεί το πρόγραμμα  LEADER II. Πληροφορίες στην ιστοσελίδα:  

  http://www.epirussa.gr/leader+/leader%201-2/erga_leader_ii/index.htm

• 6ο Δημοτικό Σχολείο Ιωαννίνων "Ο Ιωάννης Κωλέττης" 

http://6dim-ioann.ioa.sch.gr/index_gr.htm

• Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Ιωαννίνων : http://www.nomioan.gr/

• Info Ioannina : http://www.ioannina.info/index.php?lang_code=el

• Περιφέρεια Ηπείρου http://www.roe.gr/

• Αναπτυξιακή Εταιρεία Ήπειρος Α.Ε.  http://www.epirussa.gr/

• Epirus Connection http://www.epcon.gr

• Epirus Ecotour Guide http://www.ecotour-epirus.gr/

• Τα Πέτρινα Γεφύρια της Ηπείρου : http://www.petrinagefiria.uoi.gr/search.php

• Η Βιοποικιλότητα της Ηπείρου : http://www.viopikilotita.uoi.gr/

• Χοροί Ηπείρου: http://paroutsas.jmc.gr/dances/epiros/frames.htm

• Παραδοσιακή Μουσική Ηπείρου: http://www.epcon.gr/EpconMusic/

Αναφορές:

Ειδική βιβλιογραφία

Καρράς Β., 1972. Θύμησες απ’ το Πωγώνι. Ήθη, έθιμα, δοξασίες και τραγούδια. Αθήνα. Εκδ. Δωδώνη.

Κεραμίδας, Δ., 2007. Μέβγεζα (Παλαιόπυργος), Ιωάννινα.

Κουτσουμπίνας, Λ., 1977. Νεκρές πολιτείες του Πωγωνίου. Συμβολή στην ιστορία του τόπου, Γιάννινα, Εκδόσεις Β. Κυριακίδης.

Κωστούλας, Κ., 2002, Πωγωνήσιοι εργολάβοι : συμβολή και μελέτη των δημοσίων έργων στην Ήπειρο στην ύστερη τουρκοκρατία, (μελέτη), Ιωάννινα, Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδος, Τμήμα Ηπείρου.

Μάτσιας Χ., 1985. Πωγώνι – Δερόπολη. Ήθη, έθιμα, τραγούδια. Αθήνα. Εκδ. Δωδώνη.

Μπόλος – Μπιρμπίλης Θ., 1999. Ο Γάμος στο χωριό μου : περιοχή Πωγωνίου. Γιάννινα : Δωδώνη.

Πωγωνιανά χρονικά, Ιωάννινα, Τυποεκδοτική Ηπείρου, 2001.

Υφαντής Ν., 1972, Ο Πωγωνήσιος γάμος : ήθη και έθιμα - προκαταλήψεις - δεισιδαιμονίες - μάγια - αμποδέματα - προικοσύμφωνα κ.λπ., τραγούδια νυφιάτικα - στολιστικά - καθεστικά - τάβλας ντολίων - λιανοτράγουδα - χορευτικά, Αθήνα, Εκδ. Αριστοτέλη Ν. Ζωίδη.

Γενική βιβλιογραφία Νομού Ιωαννίνων