ΒΑΣΗ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΤΟΠΙΚΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥΣ

ΤΩΝ ΟΡΕΙΝΩΝ ΠΕΡΙΟΧΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΠΙΔΡΑΣΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΞΑΡΤΗΣΗ ΤΟΥΣ

ΜΕ ΤΟ ΦΥΣΙΚΟ ΟΡΕΙΝΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ

 

ΝΟΜΟΣ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ

Ορεινά Δημοτικά και Κοινοτικά Διαμερίσματα

 

Κοινότητα Πάπιγκου

 

Υψόμετρο:

Το Μεγάλο Πάπιγκο βρίσκεται σε υψόμετρο 900 μέτρων  και το Μικρό Πάπιγκο σε υψόμετρο 980 μέτρων.

Πηγές : http://www.papigo.gr/el/politismos/index.php, http://www.gtp.gr/LocPage.asp?id=2834

 

 

Πληθυσμός:

161 κάτοικοι (130 το Πάπιγκο, 31 το Μικρό Πάπιγκο)

Πηγή : Ε.Σ.Υ.Ε. Μόνιμοι Κάτοικοι - Απογραφή 2001

 

 

Απόσταση από μεγάλο αστικό κέντρο:

61 χλμ. από Ιωάννινα

Πηγή : http://ee.admin.uoi.gr/km.htm

 

 

Ιστορικά στοιχεία:

H ευρύτερη περιοχή κατοικείται από τους προϊστορικούς χρόνους σύμφωνα με ευρήματα, όπως οστέινα εργαλεία και λεπίδες πυριτολίθου.  Η ανθρώπινη παρουσία στην περιοχή είναι συνεχόμενη  Μολοσσοί και και Ρωμαίοι κατοικούν έως τις αρχές του 6ου αιώνα μ.Χ. οπότε εγκαθίστανται και σλαβικές φυλές.

Κατά τον 14ο αιώνα μ.Χ. το Πάπιγκο αποτελεί ευρεία αυτόνομη περιφέρεια η οποία συμπεριλαμβανόταν μεταξύ των αυτόνομων χωρών της μεσαιωνικής Ηπείρου.

Ως «Χώρα του Πάπιγκου», διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στους αγώνες του Δεσπότη των Ιωαννίνων, χάρη στη στρατηγική θέση και στη φυσική οχύρωσή του. Στις δύσκολες εποχές, η Ήπειρος καταστρεφόταν από τις τοπικές διενέξεις των φεουδαρχών, τις επιδρομές των Αλβανών, την κάθοδο των Σέρβων και την πρώτη εξάπλωση των Τούρκων. Η τουρκική κατάκτηση βρήκε το Πάπιγκο με καθεστώς ιδιότυπης στρατιωτικής και διοικητικής ημιαυτονομίας. Μετά το 1430 μ.Χ., οι Τούρκοι προκειμένου να εξασφαλίσουν επικυριαρχία στις ορεινές περιοχές εφαρμόζουν μια πολιτική παραχώρησης προνομίων σε κοινότητες ή ομάδες κοινοτήτων, που συνθηκολόγησαν μαζί τους. Έτσι, μέχρι τον 17ο αιώνα μ.Χ. ολόκληρο το Ζαγόρι αποτελούσε αυτοδιοικούμενη ομοσπονδιακή περιφέρεια με το όνομα «Κοινόν» ή «Βιλαέτι» του Ζαγορίου. Σύμφωνα με τα προνόμια αυτά το Ζαγόρι διέθετε αυτονομία και αυτοδιοίκηση, είχε δε πλήρη ελευθερία στην εκτέλεση των θρησκευτικών του καθηκόντων. Τα προνόμια αυτά διατηρήθηκαν μέχρι το 1868 οπότε και καταργήθηκαν. Μετά την κατάργηση των προνομίων, την περιοχή άρχισαν να λυμαίνονται συμμορίες ληστών, με επιπτώσεις τόσο στην οικονομική ζωή όσο και στο ανθρώπινο δυναμικό αφού αυτή η κατάσταση απομάκρυνε από το Ζαγόρι τις περισσότερες οικογένειες αρχόντων, που ήταν ο κύριος στόχος των ληστών. Η περίοδος αυτή διήρκησε ως το 1913, οπότε τα χωριά του Ζαγορίου και το Πάπιγκο απελευθερώθηκαν από τον τουρκικό ζυγό.

Σημαντική ήταν η συμβολή των κατοίκων του χωριού στην εποχή του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, όπου αρκετοί έχασαν τη ζωή τους.

Πηγή: http://www.papigo.gr/el/istoria/genika_01.php

 

 

Ιστορικά μνημεία - μουσεία:

Στην ευρύτερη περιοχή  υπάρχουν:

  •  κιβωτιόσχημοι τάφοι, του τέλους του 13ου αιώνα π.Χ.

  •  προϊστορικός κτηνοτροφικός οικισμός (9ος - 4ος αιώνας π.Χ.).

  • το στρατόπεδο του Πύρρου στο Καστράκι του Αγίου Μηνά.

Πηγή: http://www.papigo.gr/el/politismos/index.php

 

 

Αξιόλογες εκκλησίες - Ι. Μονές:

  • Ιερός Ναός Αγίου Βλασίου. Ο αρχοντικός ναός του Αγίου Βλασίου,  κτίστηκε το 1852, στη θέση του παλιότερου ναού, του 912.

  • Ιερός Ναός Αγίας Παρασκευής. Το πότε κτίστηκε δεν είναι γνωστό. Στην ανατολική πλευρά της σώζεται σκαλισμένη πέτρα με την ημερομηνία 1898

  • Ιερός Ναός Παναγίας. Είναι διακοσμημένη με εξαιρετικές αγιογραφίες. Στην ανατολική πλευρά της υπάρχει η ημερομηνία 1774

  •  Ιερός Ναός Ταξιαρχών. Ο μοναδικός ναός που υπάρχει στο Μικρό Πάπιγκο και  έχει χαρακτηριστεί διατηρητέος από το Υπουργείο Πολιτισμού. Η χρονολογία κτίσης της είναι άγνωστη. Υπολογίζεται ότι κτίστηκε στη σημερινή της μορφή τον 18ο αιώνα.

        Πηγή : http://www.papigo.gr/el/politismos/architectoniki_01.php

  • Ιερός Ναός Αγ. Γεωργίου. Βρίσκεται στο Μεγάλο Πάπιγκο Ζαγορίου. Κτίστηκε το 1774 στον τύπο της τρίκλιτης βασιλικής και ανακαινίσθηκε το 1880 με δαπάνη του κατοίκου του χωριού, Χαρακλή.

        Πηγή : http://www.epcon.gr/s/Hyperchu.asp?Code=82

 

 

Πολιτιστικές εκδηλώσεις - Πανηγύρια:

Στο Ζαγόρι, από τα χρόνια της Τουρκοκρατίας μέχρι και σήμερα κάθε χωριό έχει το πανηγύρι του με το οποίο γοιρτάζει, συνήθως, τον προστάτη άγιο του. Στο Μεγάλο Πάπιγκο γίνεται πανηγύρι στις 20 Ιουλίου, του Αϊ - Λια, και στο Μικρό Πάπιγκο στις 8 Σεπτεμβρίου, της Παναγίας της Παλιουρής. Παλιότερα γίνονταν και άλλα πανηγύρια, όπως της Αγίας Κυριακής (7 Ιουλίου), του Αϊ - Παντελεήμονα (27 Ιουλίου) και των Ταξιαρχών (8 Νοεμβρίου). Σήμερα το πανηγύρι του Μεγάλου Πάπιγκου συγκεντρώνει πλήθος κόσμου, εξακολουθεί να διατηρεί το παραδοσιακό του χρώμα και οι επισκέπτες που βρίσκονται στο Πάπιγκο στις 20 Ιουλίου  έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν παραδοσιακή μουσική.

Πηγές: http://www.papigo.gr/el/politismos/panigiria_01.php , 

http://www.clarino.gr/panShow.php?kodi=0112

 

 

Ήθη - Έθιμα - Παραδόσεις:

 

 

 

Γαστρονομία - Τοπικές Γεύσεις:

 

 

 

Τοπικά Προϊόντα:

 

 

 

Παραδοσιακά επαγγέλματα:

Δασοκομία, κτηνοτροφία, κυνήγι.

 

 

Παραδοσιακός οικισμός:

  • Μικρόν Πάπιγκον ΦΕΚ: Δ-594 α/ 13.11.1978, Δ-615 α/ 01.11.1979

  • Πάπιγκον ΦΕΚ:Δ-594 α/ 13.11.1978, Δ-615 α/ 01.11.1979

Πηγή : http://estia.minenv.gr/EXEC

 

Το Μικρό Πάπιγκο έχει χαρακτηριστεί και ως τόπος ιδιαίτερου φυσικού κάλλους (YA 25777/8-11-1968 - ΦΕΚ 648/Β/25-11-1968)

Πηγή: http://listedmonuments.culture.gr/fek.php?ID_FEKYA=1175515121&v17=

 

 

Παραδοσιακή αρχιτεκτονική:

Το Πάπιγκο παραμένει συγκροτημένος οικισμός από τα τέλη του 16ου αιώνα, όταν όλοι οι κάτοικοι των συνοικισμών που ήταν γύρω από αυτό (Καλύβια, Νυφίτσα, Πογδορά, Κλινοβό, Λυψέση, Αγία Κυριακή, Αγία Παρασκευή) μετοίκησαν στο Μεγάλο Πάπιγκο. Οι οικισμοί τόσο του Μεγάλου όσο και του Μικρού Πάπιγκου ακολουθούν την ίδια διάταξη με όλους τους οικισμούς του Ζαγορίου, οργανωμένους γύρω από ένα κέντρο, το λεγόμενο Μεσοχώρι με την πλατεία, στην οποία υπάρχει ένας πλάτανος και γύρω του συγκεντρώνονται όλες οι δημόσιες λειτουργίες, το σχολείο, η εκκλησία, το καφενείο και η βρύση. Γύρω από το Μεσοχώρι αναπτύσσονται σπίτια με χαρακτήρα αμυντικό, πυκνή δόμηση, ψηλούς μαντρότοιχους γύρω από τα σπίτια και γερές ξύλινες αυλόπορτες. Ένα ευρύ σύστημα καλντεριμιών και μονοπατιών ξεκινά από το Μεσοχώρι και φτάνει στους τόπους δουλειάς, στα χωράφια, στα βοσκοτόπια, στα δάση ακόμη και στους γειτονικούς οικισμούς. Σύμφωνα με την αρχιτεκτονική τους τα σπίτια του Ζαγορίου τοποθετούνται σε τέσσερις περιόδους:

  • 1600-700. Μικρά ορθογώνια κτίρια με υπερυψωμένο ισόγειο, χαμηλούς εσωτερικούς χώρους, πόρτες και μικρά θολωτά παράθυρα. Η εστία βρίσκεται στη μέση του κτιρίου και η σκάλα είναι εξωτερική.

  • 1700-1750. Τα κτίρια είναι πιο ψηλά από τα προηγούμενα, με μεγαλύτερα παράθυρα και εσωτερικό μπαλκόνι. Ο όροφος έχει τέσσερα δωμάτια, μαγειρείο, καθιστικό (μαντζάτο) και δωμάτιο για επισκέψεις (οντάς).

  • 1750-850. Τα κτίρια πλέον είναι ψηλότερα από τα προηγούμενα και περισσότερο άνετα, με ξύλινα δωμάτια, όπου υπάρχει η ντουλάπα, τα μπάσια, ενώ αρχίζουν να διακοσμούν τα ταβάνια και τους οντάδες με υπέροχες τοιχογραφίες.

  • 1850-1880. Μεγάλα διώροφα ή και τριώροφα σπίτια άρχισαν να κτίζονται με μεγάλα δωμάτια υποδοχής, άνετα καθιστικά και βοηθητικούς χώρους, κελάρια και αποθήκες τροφίμων (μπίμτσες), με υπέροχο διάκοσμο τόσο στα ταβάνια όσο και στους τοίχους.

Στις δύο τελευταίες περιόδους έχουν κτιστεί τα περισσότερα από τα παλιά σπίτια του Πάπιγκου. Οι μαστόροι που κατασκεύαζαν τα σπίτια κατάγονταν ως επί το πλείστον από τα χωριά της Κόνιτσας αλλά και από τα χωριά των Τζουμέρκων και ήταν οργανωμένοι σε συντεχνίες (μπουλούκια). Οι ζωγράφοι που διακοσμούσαν τους τοίχους κατάγονταν κυρίως από το χωριό Χιονιάδες της Κόνιτσας.
Στα περισσότερα χωριά του Ζαγορίου καθώς και σε αρκετά σπίτια του Πάπιγκου, σώζεται σήμερα ένας μεγάλος αριθμός σπιτιών, που έχουν λαϊκές τοιχογραφίες στο εσωτερικό τους.

  • Γεφύρια. Στο Πάπιγκο υπάρχουν δύο πέτρινα γεφύρια. Το μεγαλύτερο βρίσκεται ανάμεσα στο Μικρό και το Μεγάλο Πάπιγκο, στη θέση Λάκκος. Είναι μονότοξο και συνδέει τους δύο οικισμούς με το παλιό μονοπάτι. Κτίστηκε το 1854, από τον Αναστάσιο Λώλη. Το άλλο γεφύρι στη Μπουλουγούνσα είναι πολύ μικρότερο και βρίσκεται δίπλα από τον ασφαλτόδρομο πριν τη στροφή του Μεγάλου Πάπιγκου.Η τοξωτή τσιμεντένια γέφυρα στον ποταμό Βοϊδομάτη κτίστηκε με χρήματα Παπιγκιωτών, το 1923 και συνδέει την Αρίστη με το Πάπιγκο.

  • Βρύσες. Η ανάγκη για την ύδρευση των δύο μαχαλάδων του Πάπιγκου σε συνδυασμό με το μεράκι των κατοίκων, πλούτισε το χωριό με πολλές πετρόκτιστες βρύσες. Η πιο ξακουστή απ' όλες είναι η βρύση «Αβραγόνια», στο Μικρό Πάπιγκο που μέσα από τη δημοτικά τραγούδια έγινε γνωστή σε όλη την Ελλάδα, «στο Πάπιγκο, στο μαχαλά είναι μια κρύα βρύση». Άλλες περίτεχνες, πέτρινες βρύσες βρίσκονται στο Μεγάλο Πάπιγκο, στα «Πηγάδια» και στο «Σιόποτο» ενώ στο Μικρό Πάπιγκο βρίσκονται η «Αηδονόβρυση» λίγο πριν τον οικισμό που είναι πνιγμένη στο πράσινο και η βρύση του «Κωστάκη» στο κέντρο του οικισμού. Άλλες γνωστές βρύσες είναι οι αυτές στο μονοπάτι για το Βίκο και οι βρύσες στη διαδρομή για το καταφύγιο Αντάλκι (υψ. 1250 μ.), Τράφος (υψ. 1550 μ.), Κρούνα (υψ. 1750 μ.) και ο Χούχλακας στα 1300 μ., που υδροδοτεί το χωριό.

Πηγή: http://www.papigo.gr/el/politismos/index.php 

 

Η Αρχιτεκτονική της Ηπείρου

Φωτογραφίες παραδοσιακών κτισμάτων

Ηπειρώτικα Γεφύρια

Ηπειρώτες Μάστοροι

Λαϊκή Ζωγραφική

Οι περιβαλλοντικές παράμετροι στην παραδοσιακή αρχιτεκτονική

Γλωσσάρι παραδοσιακής αρχιτεκτονικής

 

 

Διατηρητέα κτίρια:

Έχουν κριθεί ως διατηρητέες δύο κατοικίες με τα παρακάτω στοιχεία:

  • Κωδ. Αρχείου: 5616. ΦΕΚ  Δ-1192 α/ 12.12.1986. Χαρακτηρισμός ως διατηρητέου του κτιρίου που βρίσκεται στην οδό Δάσκα του Οικισμού Πάπιγκο της περιοχής Ζαγορίου Ιωαννίνων καθώς και των τεσσάρων (4) βοηθητικών κτισμάτων (παράσπιτων) που υπάρχουν στον περιβάλλοντα χώρο, φερομένων ιδιοκτητών Νικολάου Σαξώνη, και καθορισμός ειδικών όρων και περιορισμών δόμησής τους.

    Πρόκειται περί διωρόφου λιθόκτιστου κτιρίου, τυπικό παράδειγμα της τοπικής λαϊκής αρχιτεκτονικής. Ενδιαφέρον παρουσιάζει και ο περιβάλλοντας χώρος του κτιρίου του οποίου κυριαρχεί η στεγασμένη είσοδος, όπως και η επικάλυψη του κυρίως κτιρίου.

  • Κωδ. Αρχείου: 5624. ΦΕΚ Δ-841 α/ 18.11.1991.Διώροφο λιθόκτιστο κτίριο. Ενδιαφέρον στην κύρια όψη παρουσιάζει η είσοδος στο κτίριο. Επικάλυψη κτιρίου με τοπική σχιστόπλακα.

Πηγή : http://estia.minenv.gr/EXEC

 

 

Ντοπιολαλιά - Γλωσσικά ιδιώματα:

 

 

 

Βουνά:

Τα βουνά Τύμφη ή Γκαμήλα (2497 μ. υψόμετρο) και Σμόλικας (2637 μ. υψόμετρο )  αναπτύσσονται στην ευρύτερη περιοχή του οικισμού Πάπιγκου.

 

Χάρτης Όρους Τύμφη η Γκαμήλα

Στοιχεία Όρους Τύμφη ή Γκαμήλα

 

Χάρτης Όρους Σμόλικα

Στοιχεία Όρους Σμόλικα

Πηγή: Ελληνικός Οργανισμός Τουρισμού (www.axiosbios.gr)

 

 

Επιφανειακά-Υπόγεια νερά:

Ο ποταμος Βοϊδομάτης  αποστραγγίζει την ευρύτερη περιοχή του οικισμού. Πλήθος πηγών υψηλής παροχής εκφορτίζουν τα υπόγεια νερά της. Σε υψόμετρο 2.050 μέτρων, ανάμεσα στις κορυφές Λάπατος και Πλόσκος βρίσκεται η  Δρακόλιμνη,  το βάθος της οποίας δεν ξεπερνά τα 5 μέτρα.

Πηγή: http://www.papigo.gr/el/

 

Αλπικές Λίμνες - Βάραθρα - Κολυμπήθρες

Χάρτης - Υδατικά Διαμερίσματα Ηπείρου, Υδατικοί πόροι, Ζήτηση νερού

Πηγή: Υπουργείο Ανάπτυξης - Δ/νση Υδατικού Δυναμικού (www.axiosbios.gr)
 

 
 Υπέδαφος:

Γεωτεκτονικά η περιοχή ανήκει στη ζώνη της Πίνδου. Συνίσταται  από ασβεστολίθους και  φλύσχη.   Οι ασβεστόλιθοι της ευρύτερης περιοχής είναι έντονα καρστικοποιημένοι. Παρατηρούνται πολλές δολίνες, σπηλιές, βραχοσκεπές, βάραθρα και υπόγειες στοές. Εκδηλα  σημάδια της δράσης των παγετώνων παρατηρούνται στην Τύμφη.

 

 

Γεωλογία Ηπείρου
 

 

 Χλωρίδα - Πανίδα:

Χλωρίδα:

  • Δάση πλατύφυλλων, κωνοφόρων.

  • Μεικτά δάση.

  • Θάμνοι.

  • Εκτεταμένοι υποαλπικοί λειμώνες στα μεγαλύτερα υψόμετρα της περιοχής.

Πανίδα:

  • Άγρια πανίδα: σκαντζόχοιρος, λαγός, σκίουρος,  νυφίτσα, κουνάβι, ασβός, λύκος, αρκούδα, αλεπού, αγριόγατος, ζαρκάδι.

  • Αιγοπρόβατα 

  • Ορνιθοπανίδα: Πετροπέρδικα, ασπροπάρης, φιδαετός, χρυσαετός, χιονοψάλτης, σβαρνίστρα  κοκκινοκαλιακούδα, χιονόστρουθος, πετροκότσυφας κιτρινοκαλιακούδα

Πηγές : http://www.ornithologiki.gr/, http://www.papigo.gr/el/politismos/index.php 

 

Φαρμακευτικά φυτά του Εθνικού Δρυμού Βίκου - Αώου : http://vikos.bat.uoi.gr

 

Βλάστηση - Χλωρίδα Εθνικού Πάρκου Βίκου - Αώου

Πανίδα Εθνικού Πάρκου Βίκου - Αώου

Βιβλιογραφία
 

 

Μονοπάτια:

Καλοσχηματισμένο μονοπάτι από Πάπιγκο προς Ορειβατικό καταφύγιο και Δρακόλιμνη. Περνά από τις βρύσες Αβραγόνια, Αντάλκη, Τράφο και  Κρούνα.

 

 

Προστατευόμενες περιοχές - Μνημεία της φύσης:

  • 10.170 στρέματα  της ευρύτερης περιοχής αποτελούν Καταφύγιο Αγριας Ζωής (Κέδρας-Πάπιγκου).

  • 36.000 στρέματα αποτελούν Καταφύγιο Αγριας Ζωής (Χαράδρας Αώου-Κόνιτσας-Ελευθέρου-Πάπιγκου).
    199.760 στρέματα  καλύπτονται από τη Ζώνη Ειδικής Προστασίας (κορυφές όρους Σμόλικας, GR2130002)

  • 274.160 στρέματα καλύπτονται από τη Ζώνη Ειδικής Προστασίας (κορυφές όρους Τύμφη GR2130009)

  • Τμήμα της περιοχής αποτελεί υποψήφια Ειδική Περιοχή Διατήρησης.

  • Το Εθνικό Πάρκο της Βόρειας Πίνδου περιλαμβάνει τέσσερις διακριτές ανθρωπογεωγραφικές ενότητες : το Ζαγόρι, την Κόνιτσα, το Μέτσοβο και τα δυτικά χωριά του νομού Γρεβενών. Η έκτασή του είναι περίπου 2.200 τετρ. χλμ. και ενσωματώνει τους δύο υπάρχοντες εθνικούς δρυμούς Βίκου - Αώου και Πίνδου, με την υπόλοιπη περιοχή. Στο Εθνικό Πάρκο ανάλογα με τις ζώνες προστασίας επιτρέπονται ανθρώπινες δραστηριότητες και ευνοούνται οι παραδοσιακές ασχολίες, ο ήπιος τουρισμός, η περιβαλλοντική εκπαίδευση και οι φυσιολατρικές δραστηριότητες.Καθώς πρόκειται για μεγάλη περιοχή απαραίτητα χωροθετήθηκαν διάφορες ζώνες προστασίας, οι οποίες ενσωματώνουν τις ανάγκες διατήρησης του φυσικού περιβάλλοντος και των παραγωγικών δραστηριοτήτων. Οι ζώνες αυτές είναι οι περιοχές προστασίας της φύσης, οι περιοχές διατήρησης οικοτόπων και ειδών, οι περιοχές του Εθνικού Πάρκου και η περιφερειακή ζώνη.Πρέπει να σημειωθεί πως το Πάπιγκο και το χωριό Βίκος είναι τα μοναδικά από τα χωριά του Εθνικού Πάρκου, που βρίσκονται στη ζώνη προστασίας της φύσης.

Πηγές:http://www.ornithologiki.gr/ - http://www.papigo.gr/el/politismos/index.php

  • Ρογκοβό

  • Κόκκινο Λιθάρι

  • Πύργοι

Πηγή : http://www.papigo.gr/el/tourismos/a3io8eata_01.php

 

Κέντρα ενημέρωσης και οικολογικά-περιβαλλοντικά πάρκα

Εθνικό Πάρκο Βόρειας Πίνδου - Εθνικό Πάρκο Βίκου - Αώου

Περιοχές Natura - Σημαντικές Περιοχές για Πουλιά

Βιβλιογραφία

 

 

Αλληλεπίδραση περιβάλλοντος και τοπικού πολιτισμού:

Αλληλεπίδραση Ανθρώπου - Περιβάλλοντος - Τοπικού Πολιτισμού Νομού Ιωαννίνων

Αλληλεπίδραση Ανθρώπου - Περιβάλλοντος - Τοπικού Πολιτισμού

Προγράμματα που έχουν εφαρμοστεί στην περιοχή σχετικά με περιβάλλον και ανάπτυξη

 

 

Προβλήματα - Ανάγκες:

 Σε ότι αφορά στο φυσικό περιβάλλον οι κύριες απειλές προέρχονται από σχέδια για ανάπτυξη τουρισμού μεγάλης κλίμακας, τα υπάρχοντα προγράμματα διαχείρισης των υδάτινων πόρων και το κυνήγι. Έχουν συνταχθεί αρκετές μελέτες προστασίας και ανάπτυξης. Υπάρχει επίσης σχέδιο διαχείρισης.
Πηγή : http://www.ornithologiki.gr/

Προβλήματα - Ανάγκες της ευρύτερης περιοχής του Ν. Ιωαννίνων

Ορεινός τουρισμός. Προβλήματα - ανάγκες.

 

 

Ιστοσελίδες τοπικού ενδιαφέροντος:

 

 

 

 

Αναφορές:

Ειδική βιβλιογραφία

Παπαϊωάννου, Ι. Γ. (1977) Το Πάπιγκο, ένα από τα ωραιότερα χωριά του Ζαγορίου, τόμ. Α, Θεσσαλονίκη.

Experiment-Γαιόραμα, Πέτρινα γεφύρια: Προέκταση της Ελληνικής γης, σελ. 130-155, τεύχος 21, Σεπτέμβριος – Οκτώβριος 1997 Terzopoulos S.A

Malamas, M. and Marselos, M. “The tradition of medicinal plants in Zagori, Epirus (northwestern Greece)”, Journal of Ethnopharmacology, Volume 37, Issue 3, October 1992, Pages 197-203

Trakolis, D. (2001). Perceptions, Preferences and Reactions of Local Inhabitants in Vikos-Aoos National Park, Greece, Environmental Management, Vol. 28, No. 5, pp. 665-676.

Vokou, D., Katradi, K. and  Kokkini, S. “Ethnobotanical survey of Zagori (Epirus, Greece), a renowned centre of folk medicine in the past”, Journal of Ethnopharmacology, Volume 39, Issue 3, August 1993, Pages 187-196

Βαβαρέτος Γ. (1972). Κομπογιαννίτες, Ματσουκάδες, οι ξακουσμένοι αυτοδίδακτοι γιατροί από το Ζαγόρι της Ηπείρου. Αθήνα.

Δαλκαβούκης Β. (1999). Μετοικεσίες Ζαγορισίων (1750 – 1922). Προσεγγίσεις στη διαδικασία προσαρμογής μιας τοπικής κοινωνίας στην ιστορική συγκυρία. Θεσσαλονίκη. Ριζάρειον ίδρυμα.

Δαλκαβούκης Βασ,. 2005. Η πένα και η γκλίτσα, εκδ. Οδυσσέας

Ζαγόρι, Ιωάννινα-Μέτσοβο-Κόνιτσα, 2006, ειδ. έκδοση εφημ. ΤΑ ΝΕΑ, επιμ. έκδ. Ντρενογιάννης Γιάννης

Ζαγοροχώρια, 4 Ιανουαρίου 2004, σελ 3-8, ‘Ταξίδια’ ένθετο της ‘Καθημερινή’.

Ζήσης Κώστας, Λεύκωμα Ζαγόρι.

Ζήσης Κ., 2006. Ζαγόρι Εικονογραφία, εκδ. Ιδιωτική έκδοση

Ζησίδης Κ. (2006). Λεύκωμα «Ζαγόρι». Τσεπέλοβο. Ιωάννινα. Εκδοτική Ηπείρου.

Καλογήρου Α., Περπατώντας στην Ελλάδα: Τα μονοπάτια του Ζαγορίου, 2005, Εκδόσεις Κριτική.

Κίτσος Α. (2003). Ζαγορησίων Βίος. Αθήνα. Ριζάρειον Ίδρυμα.

ΚΟΥΙΝΤΑ Art Magazine: Documentary 2006 :Φεύγωμεν δή φίλην ές Πατρίδα – Ζαγόρι

http://www.koyinta.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=15&Itemid=29

Κουτσός Ν. (επιμ.) (1998). Το παραδοσιακό Ζαγορίσιο σπίτι. Ιωάννινα. Διεύθυνση Α/θμιας Εκπαίδευσης.

Κρύου Μ. «Ζαγοροχώρια – Φτιάξε το δικό σου πάζλ!», Περιοδικό Αθηνόραμα Travel, Άνοιξη 2007

Λαζαρίδης Κ. (1969). Το πνευματικό Ζαγόρι στα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Γιάννινα.

Λαζαρίδης Κ. (1972). Η ατομική ιδιοκτησία στο Ζαγόρι (η μία πλευρά του δασικού μας ζητήματος). Γιάννινα.

Λαζαρίδης Κ. (1974). Ονομαστές βρύσες και νερά στο Ζαγόρι. Γιάννινα.

Μαλαπάνη Μ. (2005). Μελέτη για τις Περιβαλλοντικές Επιρροές στη Διαμόρφωση της Παραδοσιακής Αρχιτεκτονικής (Ζαγοροχώρια και Σαντορίνη). Πτυχιακή Εργασία, Τμήμα Ανακαίνισης και Αποκατάστασης Κτιρίων, Τ.Ε.Ι. Πάτρας

Μαρινάκη Ελ., 2004. Ζαγοροχώρια, εκδ. Οίτυλο

Μηνακάκης Βασ., 2003. Ζαγοροχώρια, εκδ. Explorer

Μπάδα Κ. «Η πολιτισμική ταυτότητα ως συνιστώσα της βιώσιμης ορεινής ανάπτυξης. Το παράδειγμα του Ζαγορίου», Περιοδικό Γεωγραφίες Εξαμηνιαία Έκδοση Επιστημών του Χώρου, τεύχος 5, Εκδόσεις Εξάντας, Καλοκαίρι 2003.

Νιτσιάκος Β., 2007. Περιβαλλοντική πολιτική και κοινωνικές συγκρούσεις στην τοπική κλίμακα. Ένα παράδειγμα από το Ζαγόρι. Πρακτικά 4ου Διεπιστημονικού Διαπανεπιστημιακού Συνεδρίου του Ε.Μ.Π. «Η Ολοκληρωμένη Ανάπτυξη της Ηπείρου», Μέτσοβο, 23-26 Σεπτεμβρίου 2004.

Πετράκης Μ., Καρτάλης Κ., Ψυλόγλου Β., Κεραμιτσόγλου Ι., Λιάνου Μ., 2004. Χρήση Γεωγραφικών Συστημάτων Πληροφοριών και δορυφορικής τηλεπισκόπησης για τη διαχείριση εθνικών δρυμών. Εφαρμογή στον ορεινό Εθνικό Δρυμό Βίκου – Αώου. Πρακτικά 3ου Διεπιστημονικού Διαπανεπιστημιακού Συνεδρίου του Ε.Μ.Π. «Η Ολοκληρωμένη Ανάπτυξη στις Ορεινές Περιοχές. Θεωρία και Πράξη», Μέτσοβο, 7-10 Ιουνίου 2001.

Πιτούλη - Κίτσου Χριστίνα, 2003. Ζαγορισίων Βίος, εκδ. Ριζάρειο Ίδρυμα

Σταματοπούλου Χαρ., 1999. Ζαγόρι, εκδ. Μέλισσα

Συκάς Βασ., 2003. Ζαγοροχώρια, εκδ.Χείμαρρος

Φανίτσιος Β. (1956). Το Ζαγόρι μας. Αθήνα

Φωτιάδου Ε. (1983). Πίσω από τα βουνά. Ιωάννινα.

Χαρίσης Β. (1979). Ζαγοροχώρια. Μελέτη προστασίας. Αθήνα. Γενική Διεύθυνση Οικισμού. ΥΔΕ.

Ψυμένος Στ., 2005. Ανεξερεύνητα Ζαγοροχώρια, εκδ. Road

 

Γενική βιβλιογραφία Νομού Ιωαννίνων

 

Ο Μ. Αναγνωστόπουλος κληροδότησε τη βιβλιοθήκη του στα ιδρυμένα από τον ίδιο Καλλίνεια σχολεία στο Πάπιγκο.

Πηγή: Περιφέρεια Ηπείρου, Ήπειρος, Ιστορία και πολιτισμός, ΠΕΠ Ηπείρου, Αθήνα, 2007

Επιστροφή